دیدگاه قرآن و سنت در رابطه با حقوق فطری و قراردادی اقلیت های مذهبی

حقوق اقلیت های مذهبی در نظام های حقوق جهان به صورت یکی از بحث های اساسی و مطرح درآمده است. حقوق اسلام نیز یکی از این نظام هاست که دیدگاه مشخص در این زمینه دارد. این رساله بر آن است تا از حقوق اقلیت ها از دیدگاه قرآن و سنت با تکیه بر تطبیق آن با نظام های حقوقی و قوانین موضوعه به ویژه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بحث کند. بحث از حقوق اقلیت ها، با تعریف حق و تقسیمات مختلف از آن آغاز می شود. اما مفهوم اقلیت های مذهبی و حقوق آنها در قرآن و جامعه جهانی، بدنه اصلی پژوهش را تشکیل می دهد. با توجه به موضوع رساله، واژگان مرتبط با اقلیت های مذهبی در قرآن مانند «اهل کتاب» و سپس سیره معصومین در برخورد با آنها مورد بررسی قرار گرفته است و با توجه به تفاوت این واژه ها، آنها را می توان به واژگان مشترک میان اهل کتاب و غیر آنها و واژگان مخصوص اهل کتاب تقسیم کرد. با مراجعه به آیات و سیره معصومین می توان به یک سری اصول حاکم بر روابط میان مسلمانان و اهل کتاب از جمله اصل نفی سبیل، اصل دعوت به اسلام، اصل تألیف قلوب و... دست یافت. از آنجا که هدف این پژوهش آن است که حقوق اقلیت ها را در نظام حقوقی اسلام به ویژه قرآن و سنت مورد بررسی قرار دهد، میان حقوق فطری و قراردادی تفکیک قائل شده و تکیه اصلی بر حقوق فطری است که شامل حقوق فرهنگی و مذهبی، حقوق سیاسی، حقوق قضایی و... می شود. کلمات کلیدی: اقلیت های مذهبی، قرآن، حقوق فطری، حقوق قراردادی، سنت